Johan Inger, artistiek directeur van het Zweedse Cullberg Ballet nodigde Sidi Larbi Cherkaoui uit om End te maken. De voorstelling ging in première op het Göteborg Festival. Op het podium staat een lange muur geïnspireerd door de muur die de Palestijnse gebieden van Israël scheidt. De Georgische muziek op de achtergrond zorgt voor een gevoel van vrede en sereniteit. Maar door deze hemelse harmonieën heen hoor je in de verte geweerschoten, tanks, vliegtuigen en helikopters. Er is duidelijk een oorlog aan de gang aan de andere kant van de muur.

Een danser speelt een reiziger die probeert om naar de heilige stad te gaan met letterlijk alles wat hij bezit. Hij wordt tegengehouden door de muur en besluit om zich dicht bij de muur te vestigen, totdat hij een ingang vindt. Zijn huis bij de muur inspireert een aantal verloren zielen om een poging te doen zijn huis in te nemen.

De voorstelling is geïnspireerd door wat er in de wereld gebeurde op het moment van haar creatie: de invasie van Libanon. In een poging angst en conflict, gebed en offer te vertalen, zingt en danst de cast over uitgestotenen en vluchtelingen. Een baby overleeft in de armen van de reiziger, maar wat moet hij ermee aanvangen in zo'n leeg no man's land? Het eindbeeld, een prachtige reflectie van licht boven de zee, is niet meer dan een dwaze illusie die niemand in het publiek voor de gek kan houden, en zeker de reiziger niet die zich realiseert - door dichterbij te gaan kijken - dat het slechts om een kartonnen beeld gaat.