“Mea Culpa verkent de wereld die onze voorouders en roots ons hebben nagelaten. Wat zijn de fundamenten van onze huidige beschaving? Tegen welke prijs komt het comfort dat we vandaag genieten en dat aan ons is overgeleverd door onze ouders en grootouders? Deze gedachte leidde me naar de concepten van verdeling, van hiërarchie, verovering, kolonisatie, slavernij van de mens door de mens en vervuiling. In hoeverre zijn we verantwoordelijk voor de daden van diegenen van wie we afstammen? Worden we niet belemmerd door hun keuzes? Zelfs de meest geavanceerde van onze opvattingen en leefstijlen, vloeien ook voort uit dit oergeweld...

Ik ben ondermeer geïnspireerd door het werk van de Amerikaanse kunstenaar Fred Wilson, die koloniale kunst en Renaissance sculpturen in relatie tot elkaar plaatst.

De notie van slavernij leek altijd bijna ondefinieerbaar voor mij. In bepaalde gevallen dient de meester de slaaf even zeer als de slaaf de meester. Deze dubbelzinnigheid valt me des te meer op omdat de rollen zich oneindig omkeren. Net als in een schaakspel, wordt de hiërarchie omvergeworpen in revoluties, in een spel van macht tussen zwart en wit, koning en koningin, verleden en heden, ouder en kind, meester en knecht... 
Op welk moment verandert het gevoel van nuttig te willen zijn voor anderen in het gevoel door hen gebruikt te worden? En wanneer precies wordt een gevoel van rechtvaardigheid getransformeerd tot schuldgevoel? Zijn we slaven van onze verlangens of meesters van ons lichaam?

De muziek van Heinrich Schütz, gespeeld door het Ensemble Akadêmia onder leiding van Françoise Lasserre, situeert zich tussen de renaissance en de barok, en biedt een dramaturgisch plaatje dat zeer vergelijkbaar is met die van mijn vroeger werk: de geschiedenis van het christendom, het collectieve onderbewustzijn van Europa. Scenograaf Gilles Delmas en lichtontwerper Dominique Drillot ontworpen een decor bestaande uit schitterende kroonluchters, die een smerige aarde belichten. Delmas zorgt ervoor dat de beelden niet worden gevat binnen kaders en grenzen. Klasse, aristocratie, verfijning en met de hand genaaide kwaliteit kenmerken de kostuums van Karl Lagerfeld. Zwart en wit overheersen, de tijdperken komen bij elkaar en verenigen zich in een tijdloze kleding die verder gaat dan mode."- Sidi Larbi Cherkaoui