Zero degrees begon bij de wens van Sidi Larbi Cherkaoui om een duet met de Brits-Bengaalse choreograaf en danser Akram Khan te maken en te dansen. Beiden zijn zonen uit islamitische families, opgegroeid in Europa en ze putten uit deze ontmoeting van culturen voor een combinatie van complexe Indiase kathakdans met de snelheid en precisie van hedendaagse bewegingen.
Met Antony Gormley als scenograaf en Nitin Sawhney als componist van de live muziek, werd zero degrees een plaats van transformatie. Zero degrees is geïnspireerd door de plaats waar iets verandert in iets anders, door de grijze zone tussen één ding en het volgende, door het aantal graden waarop water ijs wordt, door de lijn waar leven overgaat in dood. Zero degrees volgt Cherkaoui en Khan op een reis naar het referentiepunt, de bron, de '0’ in het centrum van het leven. Geïnspireerd door hun eigen dubbele identiteit, gaat het tweetal op zoek naar dit middelpunt aan de hand van tegengestelden; ontstaan / sterven, licht / donker, chaos / orde. Zero degrees heeft het over grenzen en hoe vaag ze in werkelijkheid zijn.

De scène is leeg, op twee levensechte poppen na, kopieën van Cherkaoui en Khan. Die leegte laat toe om symbolen van verdeeldheid en eenheid te zien in de choreografie. De poppen zijn als alter ego's, soms zijn ze onderdrukkers, soms bewakers of dode lichamen.

Zero degrees is een voorstelling over de kwetsbaarheid van het menselijke leven, over yin en yang. Het stuk won een Helpmann Award in Australië en werd genomineerd voor een Laurence Olivier Award in het Verenigd Koninkrijk.