Woojae studeerde aan de Korea National University of Arts en was winnaar van de National Korean Music Competition. Zijn twee recitals werden gesponsord door de Korean Cultural Heritage Foundation (Contemporary Korean Music, Geomungo Four New Face, 2005) en door de ARCO galerie (Here and Now, 2006). Hij werd als jonge solist uitgenodigd door het Nangye Korean Music Festival.

Hij ontwikkelde een eigen plectrum voor de Koreaanse harp en ontwikkelde ook een eigen techniek om zijn plectrum en boog te gebruiken. Door middel van deze speelstijlen creëerde hij een unieke wereld van muziek en creativiteit en breidde hij de performancemogelijkheden van de geomungo (zes-snarige Koreaanse citer) uit.

Park werkte met hedendaagse choreografen als Sidi Larbi Cherkaoui, Nam Jin Kim en Seung Yeup Hong. In deze samenwerkingen stond hij in voor de samenstelling en uitvoering van de muziek. Hij werkte mee met Cherkaoui aan de voorstellingen 49-Jae en TeZukA.

In 2014 bracht hij zijn eerste soloalbum uit: Geomungo Extension. Dit eclectische album betekende een revolutie in de geomungomuziek. Het album introduceerde die revolutie aan een wereldwijd publiek met vier nummers - ”Passivity”, ”Elation”, “Morphosis” and “Caress”, elk illustrerend voor de unieke manier waarop Woojae Park de geomungo bespeelt en het transformeert van een tokkelinstrument naar een weergalmend strijkinstrument. In 2015 werkte hij mee met L.A. Dance Project 3 aan Harbor Me en met de National Dance Company of Korea aan Ceremony 64 als muzikaal leider.

Daarnaast werkte Park met de muziekgroep The Baramgot Ensemble onder leiding van Won Il. Het ensemble blinkt uit in zowel het spelen van geïmproviseerde volksmuziek (sinawi) als in de interpretatie van verschillende hedendaagse stijlen. Het wordt erkend als de meest creatieve en belangrijkste muziekgroep in Korea.